Rozdział 21

Witajcie! Bardzo przepraszam wszystkich za moją nieobecność ale mam kupę spraw do pozałatwiania+szkoła+problemy zdrowotne... Sami rozumiecie.. :) Dodaje dzisiaj nowy NN pomimo tego,że jestem bardzo zmęczona,ale jestem wam to wina :) Przepraszam za błędy ortograficzne i w ogóle,ale serio jestem zmęczona i literki mi się zlewają ;/ Nawet nie mam siły,żeby poprawić błędy ;c No i ogólnie to zapraszam na ask'a http://ask.fm/ninakuso107 miłego czytania:*

***************************************************************

Otworzyłem powoli oczy,słońce świeciło mi prosto w nie... Czy ja umarłam ? Bo to niemożliwe żebym przeżyła upadek z takiej wysokości... -Nina obudzi się!-usłyszałam krzyk Ace'a. Nie rozumiem o co mu chodziło przecież nie śpię. W końcu podniosła się i zobaczyłam Ace'a,Marucho i Shuna jak klucza przy czyimś ciele.. Chwil... Oni klęczą.... Przy mnie ! Chwila,chwila skoro oni klęczą przy moim ciele to ja jestem duchem!? Nie rozumiem zupełnie nic z tego. W końcu wstałam i podeszła do nich -Chłopaki tutaj jestem!-krzyczałam lecz bez skutecznie czyli to prawda ? Moja podróż się skończyła ? Zapadła dłuższa chwila ciszy. Na twarzy Shuna ,lądował się smutek i wyrzuty sumienia na twarzy Marucho też malował się smutek,a Ace ? Ace'owi zaczęły powoli spływać pojedyncze łzy.... -Chwilą chłopaki ona jeszcze żyje ! Musimy ją tylko zabrać szybko do szpitala,a... Uratujemy ją!-krzyknął blondyn widać,że sam nie był pewny.... Zwyczajnie nie wierzył w to,ale w głębi siebie wierzył że może się udać... Eh... -Ciekawe jak chcesz się dostać na ziemię?-zapytał lekko zły Kazami,a blondyn zrobił zakłopotaną minę.. To nie ma w ogóle sensu... Zauważyłam,że wzrok chłopaków był skierowany na móją kieszeń od spodenek,która się ruszała. -HYPERION-krzyknęłam chociaż wiedziałam,że nikt mnie nie usłyszy,Shun wyjął go delikatnie z mojej kieszeni jakby był ze szkła. -Co się stało ?-zapytał zdezorientowany widząc moje nieruchome ciało. -Musimy jak najszybciej dostać się na Ziemię i zabrać ją do szpitala jeszcze możemy ją uratować,ale nie mamy teleportu-powiedział załamany Ace. A bakugan nie zwracając na nich uwagi otworzył portal.-Szybko!-krzyknął Hyperion. Ace wziął ostrożnie moje ciało i wskoczył do teleportu za nim chłopaki,a ja poszłam w ich ślady. O dziwo znaleźliśmy się przed szpitalem. Chłopaki szybko wbiegł do środka,a ja za nimi. W środku zobaczyła ich i moje nieruchome ciało pielęgniarka która od razu podbiegl.

-Co się jej stało ? 

-Spadła z wysokiego budynku żyje,ale ma słabo wyczuwalny puls.

-Zanieście ją tam na łóżko lekarza zaraz do niej przyjdzie-wojownik darkusa zrobił tak jak mu kazała pielęgniarka,a potem gdy przyszedł lekarz to całą trójka i ja duch.. Boże jak to dziwnie brzmi... Siedzieliśmy w poczekalni na wiadomości od lekarza. -To moja wina-powiedział lekooporną załamanym głosem Shun-Ja ją pocałowałem..-urwał nagle-Coś sie nagle jej stało.... Spadła,a ja jej nie zdążyłem złapać. -Że co zrobiłes ? -Chłopaki spokój w ten sposób jej nie pomóżcie-uspokoił ich Marucho.... Czułam się z tym bardzo źle,że z mojego powodu się kłócą..Czułam się z tego powodu... Trwam w jakimś dziwnym stanie zawieszenia... Boże czym ja jestem ? zjawą ? duchem? Bytem który płaci za swoje winy ?
Widać,że Shun się obwiniał o wszystko,ale... To nie była jego wina. Pewnie doszłoby do większej wymiany zdań,ale w tym momencie przyszedł lekarza, który się mną zajmował. -Kim jesteście dla pacjentki -Przyjaciółmi.. On nie ma nikogo poza nami. Co z nią?-zapytał Shun -Eh... Dobrze zrobiliscie,że tak szybko ją tu przynieście nie będę ukrywał. Jej stan jest ciężki jedynie czego się na obecna chwilę dowiedzieliśmy to,że jedno jej płuco jest zapadniete.. Bo zrobionych badaniach dowiem się dokładnie co i jak i powiadomie was-urwał -Możemy do niej wejść ? -Niestety nie dziś.. Radzę wam skrócić do domu i odpocząć.. To teraz od niej zależy czy będzie walczyła czuje się podda... Lekarz odszedł,a między chłopakami zapadła cisza... Ja już zupełnie nic nie rozumiałam.. Żyła jeszcze,ale widziałam wszystko co się dzieje... Czym ja byłam? Duchem ? Kosmicznym bytem ? Zmorą ? Czym ? -Lekarz ma rację wrócimy tu jutro-powiedział Ace,ale... Marucho poszedł w jego ślady.. -Nie... Ja tu zostanę-rzucił bez emocji Shun.. -Shun nie możesz się obwiniać o ten wypadek to nie była twoja wina. -Daj spokój Marucho to była moja wina! Nie oszukujmy się mogłem ją złapać,ale tego nie zrobiłem.. Stałem jak kółek... Nie mogłem się ruszyć.. -To twoje zdanie... Jak coś to dzwon albo przyjdz do mojego domu-powiedział blondyn na odchodne,a ja duch (boże jak to dziwnie brzmi) zostałam z Kazamim.. Chociaż on o tym nie wiedział.. -Przepraszam Cię Nino..-szepnął,a po jego policzku zaczęła spływać samotna łza.. ******** -Miro! -Co się stało Baron? -Jak myślisz co tam u mistrza Dana ? Znalazł swoją siostrę ? -Nie... Wiem.. Ale mam nadzieję że tak i wrócą jak najszybciej.... -Ja też i tak właśnie zakończyła się ich rozmowa co znaczy że tym samym zapadła między nimi cisza. Siedzieli w salonie domu Marucha i pustym wzrokiem wpatrywałem się w kominek jak płomienie wesoła tańczą. W tym samym momencie usłyszeli,że ktoś wchodzi do środka -Co dziewczyny tak szybko wróciły ? Burknela Mira i ruszyła w stronę drzwi..
Już miała otworzyć je,a ktoś z drugiej strony zrobił to za nią -Ace? Marucho ? -Hej..-powiedzieli że smutkiem w głosie i opowiedzieli im o wszystkim...